Usaha kerajaan melalui perubahan dasar dan insentif digunakan dalam menggalakkan semula momentum pertumbuhan bermula ketika kegawatan ekonomi pada pertengahan 1980an. Proses penswastaan ditingkatkan serta diperluaskan dan tindakan afirmatif diberi tumpuan dalam penstrukturan semula objektif DEB, yang penting sekali dalam pemilikan dan kawalan perusahaan. Dengan kata lain, ini adalah akibat daripada penghentian dan pemulihan semula kerancakan ekonomi berserta faedah, yang mana dasar baru ini telah menampakkan kejayaannya iaitu ekonomi Malaysia mencatatkan perkembangan pada kadar yang menggalakkan sebanyak 10 peratus dari tahun 1987 hingga 1997.
Kejayaan ini dicapai hasil daripada perubahan dasar yang dilakukan pada pertengahan tahun 1980an, pada akhir Rangka Rancangan Jangka Panjang Pertama yang mana turut terkandung dalam DEB, Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua bagi tahun 1990 telah dibentuk dan digunakan sebagai penstrukturan semula objektif yang kurang diberikan perhatian.
Krisis ekonomi yang berlaku pada tahun 1997 sekali lagi menganggu gugat ekonomi dan secara tidak langsung menguatkan pembentukan syarat berkenaan dengan penstrukturan semula. Perubahan dasar pada pertengahan tahun 1980an dilihat sebagai tindakbalas pragmatic kepada situasi yang timbul akibat daripada kerugian syarat luaran. Namun, kedua-dua kejayaan dan kesan ini adalah langkah pertumbuhan ekonomi yang dilakukan pada akhir tahun 1980an dan berlaku dengan lebih cepat terutamanya sewaktu kegawatan.
Pengukuhan dan pengkodan dalam Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua pada tahun 1990an dan dokumen yang berkenaan memudahkan pengaplikasian syarat penstrukturan semula DEB telah memberi kuasa kepada kerajaan untuk membuat keputusan. Menjelang sahaja tahun 1990, secara keseluruhan pertumbuhan ekonomi, jika dapat bertahan, seperti yang dirancangkan oleh kerajaan, serta dengan pengaruh dan suara pemegang harta, disebabkan oleh ketidakstabilan ekonomi dan politik yang berpunca daripada dasar afirmatif yang lepas. Dasar kerajaan sepanjang tahun 1990an, dilihat dapat mendominasikan strategi pembangunan dalam Rangka Rancangan Jangka Panjang Ketiga pada tahun 2010.
KHAIRUL IDZWAN IDRIS
Timbalan Pengerusi
Biro Ekonomi Dan Pembangunan Usahawan
Pergerakan Pemuda Umno Bahagian Setiawangsa
Wilayah Persekutuan
Kejayaan ini dicapai hasil daripada perubahan dasar yang dilakukan pada pertengahan tahun 1980an, pada akhir Rangka Rancangan Jangka Panjang Pertama yang mana turut terkandung dalam DEB, Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua bagi tahun 1990 telah dibentuk dan digunakan sebagai penstrukturan semula objektif yang kurang diberikan perhatian.
Krisis ekonomi yang berlaku pada tahun 1997 sekali lagi menganggu gugat ekonomi dan secara tidak langsung menguatkan pembentukan syarat berkenaan dengan penstrukturan semula. Perubahan dasar pada pertengahan tahun 1980an dilihat sebagai tindakbalas pragmatic kepada situasi yang timbul akibat daripada kerugian syarat luaran. Namun, kedua-dua kejayaan dan kesan ini adalah langkah pertumbuhan ekonomi yang dilakukan pada akhir tahun 1980an dan berlaku dengan lebih cepat terutamanya sewaktu kegawatan.
Pengukuhan dan pengkodan dalam Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua pada tahun 1990an dan dokumen yang berkenaan memudahkan pengaplikasian syarat penstrukturan semula DEB telah memberi kuasa kepada kerajaan untuk membuat keputusan. Menjelang sahaja tahun 1990, secara keseluruhan pertumbuhan ekonomi, jika dapat bertahan, seperti yang dirancangkan oleh kerajaan, serta dengan pengaruh dan suara pemegang harta, disebabkan oleh ketidakstabilan ekonomi dan politik yang berpunca daripada dasar afirmatif yang lepas. Dasar kerajaan sepanjang tahun 1990an, dilihat dapat mendominasikan strategi pembangunan dalam Rangka Rancangan Jangka Panjang Ketiga pada tahun 2010.
KHAIRUL IDZWAN IDRIS
Timbalan Pengerusi
Biro Ekonomi Dan Pembangunan Usahawan
Pergerakan Pemuda Umno Bahagian Setiawangsa
Wilayah Persekutuan
No comments:
Post a Comment